Vicky Cristina Barcelona

Vicky Cristina Barcelona

Eins og að nafnið gefur til kynna fjallar myndin að miklu leyti um vinkonurnar Vicky og Cristina sem fara til Barcelona yfir sumarið, þær eru góðar vinkonur sem voru saman í háskóla og eru að mestu leyti sammála um allt sem tengist lífinu en þegar það kemur að ástinni þá eru þær svart og hvítt.

Aðal lagið í myndinni, gefur góða hugmynd um hvernig stemmningin er: http://www.youtube.com/watch?v=dEt1H9hkHvE

Í byrjun myndarinnar hafa stöllurnar tvær ákveðnar hugmyndir um ástina.

Vicky á þeirri skoðun að ástin eigi að vera örugg, eitthvað til að treysta á, hún þarf ekki endilega að vera spennandi, hún þarf fyrst og fremst að vera áreiðanleg og þægileg. Vicky er trúlofuð Doug sem er í góðri vinnu, venjulegur og mjög ábyrgur. Vicky er að skrifa mastersritgerð sína um katalónska menningu og hefur því brennandi áhuga á Barcelona og umhverfinu sem þær eru í.

Cristina er á þeirri skoðun að að ástin sé brennandi heit ástríða og rómantík, hún hendir tilfinningum sínum á náðir karlmanna til þess eins að fá lítið augnablik af ástríðu. Hún annaðhvort særist eða fær fljótt leið á föruneyt sínum, hún er nýhætt með kærasta sínum þegar þær koma til Barcelona. Hún er sífelt að leita að því sem hún vil, því það eina sem að hún veit er hvað hún vil ekki. Áður en þær komu til Barcelona þá leikstýrði, skrifaði og lék Cristina í 12 mínútna stutttmynd sem fjallaðu um hversu erfitt það sé að skilgreina ástina. Cristina endaði svo með því að hata myndina.

Juan Antonio er gáfaður listamaður haldinn nokkurs konar sjálfseyðingarhvöt, hann býður vinkonunum með sér að heimsækja lítinn rómantískan smábæ. Vicky vildi alls ekki fara með en Cristina var gjörsamlega dolfallinn af hugmyndinni, þannig að þær fór, í flugvél, sem að Juan flaug sjálfur.

Eftir rómantískan dag og smávegis af góðum mat og víni býður Juan þeim að koma með sér upp á herbergi að njóta ásta. Vicky neitar, enda trúlofuð, en Cristina þyggst boðið og mætir upp á herbergi. Rétt í því augnabliki sem að þau ætla að hefja ástaratlotu sína fær Cristina í magann og ælir. Næsta dag þarf Cristina að húka á hótelinu rúmliggjandi og Vicky neyðist til þess að eyða deginum í samveru Juan Antonio.

Þau skoða fallegan vita og fara svo í heimsókn til föður Juan Antonio, sem að sögn Vicky er það fyrsta áhugaverða sem að Juan Antonio hafi stungið upp á að gera. Svo síðar um kvöldið yfir kvöldmatnum er Vicky farinn að njóta þess að eyða tíma sínum með Juan Antonio, eftir matinn fer Juan Antonio með hana að hlusta á spænskan gítarleikara spila, en spænsk gítartónlist snertir djúpa strengi í hjarta hennar. Tónlistin spilar stórt hlutverk í myndinni.

Hér má sjá hið frábæra gítar atriði:

http://www.youtube.com/watch?v=hPHuBgEUO6U

Þessa nótt nutu þau ásta, Juan Antonio og Vicky, þessi lífsreynsla þjagaði Vicky út alla myndina þar sem að hún hræðist það að hún sé að gera mistök með því að giftast Doug, hún hræðist það að lifa ástríðulausu lífi. Efasemdir hennar um Doug og að ást sé öryggi ná hámarki þegar að hún lýgur að Doug, sem kom til Spánar til þess að giftast henni þar óvænt (þar sem að hann hleður meiri efasemdum ofan á hennar eigin efasemdir með sínu venjulega og þurra háttalagi). Hún lýgur að honum að hún sé farin að hitta tungumálakennarann sinn í kveðjuskyni en leggur í raun leið sína til Juan Antonio – og hvað gerist þá?

Spólum aðeins til baka, þegar að þau komu öll 3 heim frá smábænum þá hringdi Juan Antonio í Cristina og bað hana um að hitta sig. Þau byrjuðu svo að búa saman yfir sumarið. Eina nóttina kemur þó smá babb í bátinn hjá Juan Antonio og Cristina, Maria Elena, fyrrverandi kona Juan Antonio reyndi að drepa sig með því að gleypa gnægð af verkjatöflum, en hún lifði og er nú komin að lifa hjá Juan Antonio í nokkra mánuði.

Þess er vert að geta að samband þeirra var afar stormasamt, þau væru bæði afar ástfangin af hvoru öðru, en það var eitthvað sem vantaði hjá þeim, eitthvað til að halda þeim í jafnvægi. Svo kemur í ljós að það sem vantaði hjá þeim var Cristina. Þau verða öll elskendur, bókstaflegur ástarþríhyrningur. En svo einn daginn kemst Cristina að því að þetta er ekki það sem að hún vil, hún er hamingjusöm og elskar þau, en þetta er ekki ástin sem að hún var að leita af, hún skilur þau tvö eftir og vitaskuld brotna þau í sundur eins og bolli sem dettur á gólfið. Juan Antonio er aftur einn á báti en rekst svo á Vicky í litlu teiti (Sem var haldið í þeim tilgangi að koma þeim saman, Vicky og Juan.)

Þau hittast í húsi Juan Antonio og skoða málverkin sem að hann Juan hefur teiknað, hún er ennþá ekki alveg viss um afhverju hún er þarna og hvað hún sé eiginlega að pæla, hún er gift á þessum tímapunkti og hefur ekkert að gera þarna. En hún vil bara vera viss. Allt í einu kemur Maria Elena (mjög óstabíl kona), með byssu og byrjar að skjóta á þau, hún skýtur voðaskoti í hönd Vicky. Þarna fattar Vicky að þetta er ekki hún, hún er ekki ástríðuþyrstur brjálæðingur, hún vill öryggið sem að Doug veitir henni.

Persónurnar Vicky og Cristina þróast í gegnum söguna. Vicky sem er svo fullviss um ástina fær efasemdir en er svo aftur sannfærð að hún hafi valið rétt í endanum. Cristina sem veit ekki hvað hún vill bætir einu atriði við á listann og heldur áfram að leita.

-

Það er eitthvað við þessa mynd sem að gerir hana að mínu mati frábæra, Juan Antonio karakterinn er frábær og einnig Maria Elena (Penelópe Cruz). Tónlistin, fegurð Barcelona, spænska stemmningin og skemmtileg saga, allt þetta gerir myndina alveg yndislega frábæra, mæli eindregið með þessari.

4/5 stjörnur

Ari Másson